اَردلان : (اَرد = پاك و مقدس + لان (پسوند مكان)‌)، 1- جاي و مكان مقدس؛ 2- نام طايفه‌اي از ايلات كرد ايران.

اَردوان : 1- نگهبان درستكاران؛ 2- (اَعلام) نام پنج تن از شاهان ايراني از سلسله‌ي اشكاني 1) اردوان اول: [حدود 211- حدود 191 پیش از میلاد]. 2) اردوان دوم: [128-124 پیش از میلاد] که در جنگ با تُخارها کشته شد. 3) اردوان سوم: [12-39 میلادی] که از ادعای ایران بر ارمنستان به سود روم چشم پوشید. 4) اردوان چهارم: [80-81 میلادی]. 5) اردوان پنجم: آخرین شاه اشکانی [209-224 میلادی] که به دست اردشیر بابکان کشته شد.

ارژنگ : 1-(به مجاز) نقش و نگار؛ 2- (اَعلام) 1) (= ارتنگ) نام كتاب مصور تأليف «ماني» پیامبر ایرانی که تا قرن 5 هجری باقی بوده است؛ 2) نام پهلواني توراني پسر زره؛ 3) نام چاهي در توران.

اَرَس : (اَعلام) نام رودخانه‌اي بزرگ كه از كوه‌هاي هزار تركيه سرچشمه مي‌گيرد و مرز ميان ايران و قفقاز را طي كرده و به دراي خزر مي‌ريزد. [اين نام با واژه‌هاي اُرس/ors/ گياهي درختي از خانواده سرو، اُرُس/oros/ نام كشور روسيه, و اِرُس/eros/ خداي عشق در اساطير يونان، همه نويسه مي‌باشد].

اَرسام :(= آرشام و آرسام) آرشام.

اَرسطو : (معرب يوناني، Aristotle) (= ارسطاطالیس) [384-322 پیش از میلاد]، حكيم و فیلسوف مشهور يوناني، شاگرد افلاطون و مقلب به معلم اوّل. معلم اسکندر مقدونی، بنیانگذار مدرسه‌ي لوکئوم در آتن و مکتب فلسفی معروف به مشایی. مؤلف کتابهای بسیار درباره‌ي جهان شناسی، سیاست و هنر.

اَرسلان : (تركی) 1- شیر، شیر درنده، اسد؛ 2- از نامهای خاص ترکی؛ 3- (به مجاز) مرد شجاع و دلیر.

اَرسَن : 1- انجمن، مجلس، محفل، مجمع، مجلس بزم؛ 2- (در پهلوي) (آرسن، ārasan) انجمن، مجمع.

اِرشاد : (عربي) 1- رهبري، هدايت كردن، راه نمودن؛ 2- راهنمايي، نشان دادن راه درست.

اَرشاك : 1- (در بعضي از منابع) دلير مرد و مبارز؛ 2- (اَعلام) 1) نام مؤسس سلسله‌ي اشكاني كه به اشك اول مشهور است؛ 2) نام چند تن از پادشاهان ارمنستان.